Zangeres Gwendoline Absalon werd geboren in 1992 in St. Denis op het eiland La Réunion, ze heeft al een lange muzikale weg afgelegd. Het begon in de familie, haar oom was muzikant en liet haar zingen op een “mayola”album toen ze pas 10 jaar was en van hem leerde ze ook gitaar spelen (mayola is een traditionele dans ontstaan in de tijd van slavernij). Maar de muziek vormde ook een tegenwicht voor de strenge opvoeding die ze onderging en nooit goed begreep, haar familie is van Indiase afkomst. Ze luisterde naar Ray Charles, Aretha Franklin en Cesaria Evora, maar er waren geen feestjes , verjaardagen, uitgaan enz. Ze was vast besloten iets te bereiken in de muziek, op 17-jarige leeftijd won ze een prijs in een muziek wedstrijd “la Caravane des Talents”. Op de middelbare school ontmoet ze jongelui die jazz spelen, met een van hen, pianist Matthieu Brillant, wint ze in 2010 de prijs “La Réunion best jazz singer “. Dat bracht haar in het voorprogramma van Manu Katché en Hugh Coltman bij “Teat Plein Air”.

Om haar eigen leven te leiden verhuist ze naar Bordeaux waar veel jongeren uit Réunion studeren. Ze stopt met muziek en gaat muzikale therapie geven aan zwaar gehandicapten. Maar als ze in een muziekkelder een “fèt-kaf” bijwoont, begrijpt ze de boodschap, vooral ook omdat het publiek in La Réunion een album van haar verwacht (een fèt-kaf is een ceremonie van de cafres (afstammelingen van de Afrikaanse slaven), het is de viering van de afschaffing van de slavernij in La Réunion, het wordt elke 20 ste december gevierd ter herinnering aan 20 december 1848 toen de slavernij werd afgeschaft. Ze ontmoet haar toekomstige steun en toeverlaat gitarist Rija Randrianivosa en drummer Hugo Bertil. Haar eerste album “Dig Dig” komt uit in 2018, het werd een enorm succes.

En dan is er nu “Vangasay” (een citrusvrucht uit Vietnam en Madagaskar), gitarist Rija Randrianivosa is nog steeds aan boord, verder zijn aanwezig Hervé Celcal op piano en keyboard en als arrangeur, Fabrice Thompson op percussie en drums, Vincent Phileas op percussie en drums, Fabrice Legros op gitaar, Caroline Faber achtergrondzang, triangel en caxixi (soort maracas), Gwendoline is natuurlijk de vocalist, maar ook te horen op de sanza (soort duimpiano). Zo af en toe stuit je op zangeressen in de wereldmuziek met stemmen die je raken, midden in je hart, ik noem Marlena Dorcena (Haïti), Souad Massi (Algerije) en Rokia Traoré (Mali) en deze Gwendoline Absalon past wonderwel in dat rijtje. Een stem als een engeltje zou je zeggen als gelovige, ik moet dus wat anders verzinnen, lieflijk en intiem. Het openingsnummer “Binda” is een slaapliedje, het ”binda” zaad wordt geplant en gezaaid in alle geloofsbelijdenissen, binda betekent gezegend in het Baskisch.

Alle titels op dit album hebben een achterliggende betekenis, “Filao” is een boom uit Zuid-Oost Azië, op het eiland Martinique betekent “monter filao” het bereiken van de hemelpoort. De muziek beweegt zich tussen pop, soul en jazz (vooral het titelnummer Vangasay), in “Inveya”, een onvoorwaardelijke liefdesverklaring voor de Kaap-Verdische archipel, de titel betekent een groot verlangen in het Portugees, La Réunion en Kaap Verdië zijn verbonden door de slavernij, in het nummer is sprake van “sasa lokuafun” een ritme te vergelijken met de yoruba ritmes uit Bénin en Nigeria. “La Diva de la morna” is een eerbetoon aan de zangeres Cesaria Evora, Gwendoline zingt het a capella, kippenvel ! “Béliya” eert zowel Martinique als Réunion, twee eilanden die een gemeenschappelijke geschiedenis hebben en het is ook een eerbetoon aan de rijke culturele geschiedenis van beide eilanden. 12 nummers telt dit album en stuk voor stuk zijn het juweeltjes, waarbij niet onvermeld mag blijven dat de arrangementen en het jazzy pianospel van Hervé Celcal hierin een grote rol spelen.

Jan van Leersum.